Weeën herken je meteen; bullshit?!

“Weeën herken je meteen, wordt mij vaak gezegd nu we de veertig weken gepasseerd zijn. Je schijnt zelfs voorweeën en oefenweeën te hebben. Geen idee of ik die al heb gehad trouwens, want ik voel eigenlijk weinig. Ja zo nu en dan rommelt het wat, maar daar heb ik wel vaker last van. Echt pijnlijk is het niet. Op de CTG is ook weinig tot geen activiteit te zien tot mijn frustratie”, schreef ik vorig jaar vlak voor mijn bevalling. Ik neem je in deze column mee terug in de tijd. Terug naar iets meer dan een jaar geleden.

Rugpijn

“Ja, ik heb wel wat rugpijn maandag zo aan het eind van de avond. Dat is ook niet gek, want ik heb toch nog wat geschreven en wat tijd gespendeerd op Facebook. Ik heb niet de beste houding nu; dat weet ik absoluut. Mijn buik zit in de weg om goed aan tafel aan te schuiven en het laptop scherm zit laag, zodat ik voorovergebogen zit te werken. Dat is natuurlijk alles behalve een verantwoorde houding. Een goede nachtrust zal de lichte pijn wel wegnemen.

Weeën herkennen

In bed kan ik mijn draai niet vinden. Het matras is te zacht. En als buikslaper blijf ik het lastig vinden om op mijn rug te slapen. Ik woel. Draai me nog maar een keer op mijn zij. Dommel lichtjes in en schrik later weer wakker. Ik heb mijn lief gewezen op mijn rugpijn met de woorden ‘nee, dit zullen geen weeën zijn, die herken je volgens iedereen meteen’. En zo slaapt hij enkele minuten later naast mij. Ik vind het knap, want ik laat het bed met mijn gewoel volgens mij alle kanten op gaan.

Timen

‘Die rugpijn is nu toch wel heel heftig’, bedenk ik me een uur of twee, drie later. Ik kan de slaap niet pakken en moet echt mijn onderrug masseren om de pijnscheuten aan te kunnen. Dit kan het toch niet zijn? Je voelt weeën toch in je buik? Moet ik nou echt nu getroffen worden door de familiekwaal van mijn moeder: een zwakke rug en pijn? Toch besluit ik het te timen, zoals tijdens de pufcursus is aangegeven. Om de drie minuten verkramp ik. Een minuutje en dan zwakt het weg. Dat lijkt dan weer wel op weeën. Het is inmiddels dinsdagochtend een uur of drie.

Mijn lief weet het meteen: het is begonnen. Tijd om te timen en de verloskundige te bellen, zodat die de ontsluiting kan komen controleren. En ik? Ik kraam tussen de pijnscheuten door het volgende uit. ‘Ja, ze zeggen dat je het weeën direct zal herkennen, zodat je weet dat het is begonnen, maar dat is echt bullshit!’.”

Foto van vrouw met weeën van Shutterstock.

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).