Zwanger worden geen probleem, zwanger blijven wel

Zwanger worden bleek voor Mirjam geen probleem, zwanger blijven daarentege wel. Voor TwijfelMoeder heeft ze haar verhaal op papier gezet. Waar ze eerst twijfelde over het feit of ze wel kinderen wilde, was ze opeens zwanger van een tweeling. Met haar kindjes groeide ook het moedergevoel; tot het noodlot toesloeg.

“Op mijn twintigste ontmoette ik de man van mijn leven. We hadden een mooi leven samen. Deden veel leuke dingen met vrienden, gingen regelmatig uit eten en reisden veel. Ik had niet echt een kinderwens. Misschien, ooit, dacht ik. Een leven met kinderen is vast leuk, maar een leven zonder ook. Hij had wel een echte kinderwens. Nu nog niet, maar ooit. Toen we een jaar of zeven bij elkaar waren, waren we op vakantie in Luxemburg. Vriendlief zei opeens vanuit het niets: ‘Ik weet het niet, misschien wil ik toch geen kinderen.’ Ik werd boos. Hoe kon hij dat nu zeggen? Was ik net gewend aan het idee dat we over een paar jaar zouden gaan proberen, gooide hij het over een andere boeg. Uiteindelijk besloten we dat we later zouden beslissen.

Zwanger
Op mijn 29e verjaardag besloot ik om te stoppen met de pil. In eerste instantie niet om zwanger te worden, maar omdat ik regelmatig misselijk was en dacht dat dat wellicht door de pil kwam. Als ik zwanger zou worden, was het welkom. Als het niet lukte was het ook goed. Maar ik werd zwanger. En hoe. Binnen 2 maanden was ik zwanger van een tweeling! Ik moest erg wennen aan deze zwangerschap. Ik moest erg wennen aan het feit dat ik moeder werd. Maar alles ging goed en al snel voelde ik die twee kleine spruitjes in mijn buik draaien en schoppen. En met mijn kindjes groeide mijn moedergevoel.

‘Opeens was ik moet’
En toen opeens was ik moeder. Boris en Sanne zijn geboren met 21 weken. Ze hebben allebei een uurtje geleefd en zijn toen overleden. Zulke mooie kindjes, zo herkenbaar. Maar veel te klein om buiten de buik verder te leven. Ik was moeder geworden, en daarmee was mijn kinderwens aangewakkerd. De wens om te zorgen, de wens om kinderen te zien opgroeien.

Zodra ik weer hersteld zou zijn van de zwangerschap en de bevalling, zouden we het weer proberen. Helaas duurde dat herstellen veel langer dan verwacht. In plaats van opknappen, ging het steeds slechter met mij. Ik viel in rap tempo af. Ik kon niets binnen houden. Op het laatst woog ik nog maar 44 kilo en had zelfs geen energie meer om een glas water te halen. De huisarts dacht dat het psychisch was. Gelukkig pakte mijn gynaecoloog wel door en ik kreeg een verwijzing naar een maag-lever-darm-arts.

Coeliakie
Na bloedonderzoek en een dunne-darm-onderzoek bleek dat ik coeliakie heb (spreek uit als seu-lia-kie). Een auto-immuunziekte waar geen medicijn voor is. Het enige wat iemand met coeliakie kan doen om van de klachten af te komen is levenslang een glutenvrij dieet volgen. Daarom wordt het ook wel glutenintolerantie genoemd. Ik ging glutenvrij eten en knapte al snel op. Een half jaar heb ik heel hard aan mezelf gewerkt: gezond eten, bewegen, gesprekken met een maatschappelijk werkster, een diëtiste en met de mail-groep Lieve Engeltjes. Waarschijnlijk is de vroeggeboorte (mede) veroorzaakt door de coeliakie. En waarschijnlijk is de coeliakie getriggerd door de hormonen van de zwangerschap en de emoties van de vroeggeboorte. Maar voor de zwangerschap had ik ook al klachten, ik was niet voor niets gestopt met de pil.

Nieuwe zwangerschappen
Na een half jaar werd ik weer gezond verklaard en mochten we gaan werken aan onze kinderwens. We wilden graag twee levende en gezonde kindjes, helaas is dat niet zo makkelijk als het klinkt. Zwanger worden is voor ons geen probleem. Zwanger blijven wel. Heel snel was ik weer zwanger. Een zenuwslopende zwangerschap, waarin ik heel veel tijd nodig had om vertrouwen te krijgen in mijn lichaam en het kindje. Gelukkig werd (iets te vroeg) onze lieve, eigenwijze dochter Eva geboren. Zij is ondertussen acht jaar.

Onverwacht was ik anderhalf jaar later weer zwanger. Ik was er nog niet aan toe en helaas heeft het ook niet lang geduurd. 12 weken en 4 dagen in totaal. Het jongetje had anencefalie, een open schedeltje, een aandoening die niet met leven verenigbaar is. Toen wij dit nieuws vernamen, besloten wij de zwangerschap af te breken. Maar mijn kinderwens was weer aangewakkerd. Wij wilden zo graag nog een kindj. Een broertje of zusje voor Eva. Twee maanden na die derde zwangerschap kreeg ik een miskraam. Op de crematie van de oma van manlief. Het was een erg verdrietige dag.

Arts raad het af
Moesten we echt wel gaan voor nog een kindje? Mijn arts raadde het af, ook al wist hij dat hij daar geen gegronde reden voor had. “Liever één gezond kind en een gezonde moeder, dan twee kinderen en een moeder in de kreukels.” We gaven het nog één kans. Als de volgende zwangerschap weer niet goed zou gaan zouden we stoppen. Nu bijna zes jaar geleden is Mirthe geboren. Na een zwangerschap, zo onbezorgd als mogelijk, met alle vertrouwen in mijn lichaam en in dit kindje. Ons gezin is compleet. Onze kinderwens is vervuld.

Mirjam is naar aanleiding hiervan de website http://ikbenglutenvrij.nl gestart. Daar ontdek je veel meer over coeliakie.

In verband met de feestdagen zal de Lezerspost pas weer in het nieuwe jaar volgen. Wil je je verhaal delen, mail dan naar info@twijfelmoeder.nl t.a.v. Lezerspost.

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).