Vind je je verjaardag lastig? (Door twijfels baby of zwangerschap)

Vind je jouw verjaardag lastig? Of ben je helemaal niet met je leeftijd bezig? Ik weet dat het voor velen wel een ding is, omdat er – als er een jaartje bijkomt – ook vaak gehint wordt op baby’s en zwangerschappen. Of in het geval van wat minder tactische vrienden en familieleden: dat je er ook niet jonger op wordt als je moeder wil worden… Dat is de twaalfde vraag uit de 365-vragen reeks van Twijfelmoeder.

Twijfelmoeder is jarig!

Ik ben vandaag 41 geworden. Zelf heb ik er helemaal geen problemen mee. Nooit gehad ook. Al had ik vorig jaar wel weer een deadline. Ik had mezelf namelijk een jaar gegeven om mijn bedrijf weer op te bouwen. Twijfelmoeder vormt onderdeel van mijn bedrijf, maar ik doe het meeste in mijn vrije tijd. Gewoon vrijwillig, omdat ik het belangrijk vind dat het taboe op twijfelen over je kinderwens wordt doorbroken. Ik hoop dat vrouwen in de toekomst gewoon kunnen zeggen dat ze twijfelen over moeder worden of aangeven dat ze bewust geen kinderen wil. Dat er vervolgens geen oordeel komt. Daar zet ik me met alle liefde voor in. Voor de persoonlijke gesprekken reken ik een bescheiden bedrag; de rest doe ik allemaal gratis. Ook deze reeks met 365 vragen.

Waardeer je die inzet, dan kun je me zeker steunen. Koop bijvoorbeeld één van de laatste exemplaren van mijn boek. Of doe een kleine donatie (deze link werkt in Nederland). Mail me voor het boek of als je op een andere manier wil bijdragen.

Deadline op kinderwens keuze

Terug naar die deadline. Dat werkt voor mij echt. Mijn bedrijf (ik schrijf teksten en ondersteun ondernemers met zichtbaar worden bij hun doelgroep) is weer up-and-running. En ook in mijn twijfeljaren heeft de deadline ervoor gezorgd dat ik tot een keuze kwam. Zelf wist ik tenslotte helemaal niet of ik een kinderwens had. Ik moest er over na gaan denken, omdat mijn partner zeker wist dat hij vader wilde worden. Voor mijn 33ste zou ik het weten. Dan was hij 34 en had hij nog tijd om een andere partner te zoeken. En ik zou qua leeftijd ook niet meteen een hele oude moeder zijn. (Okay, dat er zes jaar later nog een baby volgde net voor mijn 39ste had ik toen ook niet helemaal verwacht, haha). Klik zeker even op de linkjes in dit artikel, want dan ontdek je nog meer over mijn persoonlijke reis.

Kinderwens vraag als een ui ontleden

De jaren in de tussentijd benutte ik om die ontbrekende kinderwens echt als een ui te pellen. Want ik zei tegen onbekenden altijd dat het ‘iets voor later was’. Maar wat is later dan? Is dat als je in een groter huis woont? Grotere auto hebt? Betere baan hebt? Of zit het ‘m puur in de jaren. In ieder geval die zaken die dachten andere mensen wel. Want bij ieder jaar dat passeerde. Maar ook iedere verandering qua woning of werk werd er wel weer geïnformeerd.

Behoefte aan een gesprek met een (ervarings)deskundige; maak meteen een afspraak.

Beslissing nemen

Terwijl ik op zoek ging en Twijfelmoeder opzette, omdat ik me in mijn omgeving wel heel eenzaam en onbegrepen voelde, kwam ik ook steeds dichterbij mijn gevoel. Of beter het gebrek daaraan, want klapperende eierstokken of een tikkende biologische klok heb ik nooit gehad. Nee, ik moest het dus echt ‘beslissen’. Ik gebruikte de tijd om met veel mensen van gedachten te wisselen en ontdekte zo dat ik de stap met mijn lief wel durfde te zetten.

Moeder gevoelens groeien

Okay, en ik was in shock toen ik er achter kwam dat ik meteen zwanger was. Toch groeide ik ook in dat gevoel. Net zoals ik nog steeds in het moederschap groei. Ja, ik vind het soms pittig en zwaar. Maar het heeft me ook wel al heel veel opgeleverd. Naast de traantjes is er nu namelijk ook al heel veel gelachen met de kids. En wat is het heerlijk om met een zevenjarig echt al hele gesprekken te kunnen voeren. Het mannetje stond vanochtend ook aan mijn bed. Die knuffel die ik krijg, is speciaal.

Heb jij je al ingeschreven voor de Twijfelmoeder-nieuwsbrief? (Verwacht geen ellelange mailtjes, maar gewoon een handig overzicht met relevante berichten.)

Weg vinden die bij jouw keuze hoort

Nee, je gaat mij niet horen zeggen dat ik die absoluut niet had willen missen. Ik denk gewoon dat je – welke keuze je ook maakt – dat je dan uiteindelijk daar je weg in gaat vinden. Eentje die bij jou past. Als je daar goed over hebt nagedacht. Actief die (ontbrekende) kinderwens hebt onderzocht, dan kun je jezelf niets verwijten. Natuurlijk kun je later denken ‘had ik toen maar’. Maar je kunt jezelf altijd in de spiegel aan kijken. Je hebt gehandeld met de kennis die je toen had. Je hebt niks aan ‘wat als’.

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).