Hoe kun je als ouders je kind ondersteunen in geval van depressie?

Hoe kun je als ouders je kind ondersteunen in geval van depressie? Steeds vaker hebben jongeren last van een depressie. Als ouder zit je dan met je handen in het haar. Wat moet je doen? Speciaal voor TwijfelMoeder heeft ervaringsdeskundige Tara haar tips voor ouders op een rijtje gezet.

“Hoe kom je er achter dat je kind depressief is? Teruggetrokken gedrag, prikkelbaarheid, somberheid… Welke puber heeft daar geen last van? Hoe kun je je kind op dat moment het beste ondersteunen? Als ouder is het geluk van jouw kind het belangrijkste in je leven. Graag vertel ik jullie wat mijn ouders voor mij betekende tijdens mijn depressie. Wat heeft mij geholpen, en wat niet.

Zelf oplossen
Ik was 19 jaar toen mijn depressie steeds meer kwam opduiken en onderdeel werd van mijn leven. In eerste instantie wist ik niet wat me overkwam. Het enige wat ik wilde doen was huilen. Ik voelde me ontzettend ongelukkig. Op school, op stage en later ook steeds vaker wanneer ik thuis was.

In die tijd woonde ik samen met mijn vriend, dus mijn ouders zagen nog geen duidelijke signalen van een depressie. Toentertijd voelde ik me bezwaard om mijn ouders in te schakelen. Iets wat veel jongeren hebben wanneer ze kampen met een beginnende depressie. Je wilt je ouders niet teleurstellen dus je probeert zoveel mogelijk zelf op te lossen. ‘Dit moet ik zelf oplossen’, was een gedachte die vaak in mijn hoofd oppopte. Nu weet ik dat hulp vragen geen teken is van zwakte, maar juist iets heel sterks is.

Herhaling
Laat je zoon of dochter weten dat hij of zij er niet alleen voor staat en dat je ze graag wilt helpen. Wanneer ik mijn ouders vertelde dat ik ze niet wilde belasten, dan zeiden ze altijd tegen mij: ‘Je belast mij niet, wij zijn jouw ouders en wij zijn er om voor jou te zorgen’. Ook al vergat ik deze uitspraak weleens; ik vond het altijd heel fijn als ze mij daar weer op attendeerde.

Door mijn depressie vergat ik vaak belangrijke uitspraken of complimenten. Doordat je depressief bent hou je je stevig vast aan opvattingen over je eigenwaarde. Hoe vaak je ook een compliment krijgt, je blijft jezelf waardeloos vinden. De hulp die een ouder een kind kan bieden is dus om vaak in herhaling te vallen wat betreft complimenten geven. Wanneer ze verdrietig zijn, wijs ze er dan op wat ze die dag goed hebben gedaan. Hoe meer ze zich open stellen, hoe fijner het is om actief aan de slag te gaan met het herhalen van complimenten. Wat je ook kunt doen, is vragen aan je zoon of dochter of ze iedere ochtend drie dingen op willen schrijven waar ze goed in zijn of waar ze blij van worden. Dit is naar mijn idee de beste ondersteuning die je ze kan bieden als ouder.

Niemand snapt mij
Bij de helft van de depressies speelt genetische aanleg een rol. Wanneer jij als ouder ooit ook last hebt gehad van een depressie, denk dan goed na wat jou hielp in die periode. Wat verwachtte jij in die tijd van je ouders. Mijn vader heeft ook een lange tijd een depressie gehad. Dus wanneer ik met hem erover praatte, dan had ik echt het idee dat hij mij begreep.

Je hebt vaak het idee dat niemand je snapt. Als ouder zal je dat ook vaak te horen krijgen. Laat dan merken dat jij je kind wilt snappen. Of wanneer je zelf last hebt gehad van een depressie, deel dit dan met jouw kind als ervaringsdeskundige. Je wilt misschien je kind beschermen voor de harde realiteit, maar het delen van kwetsbaarheden zal je kind in dit soort gevallen alleen maar waarderen.

Schuldig
Ik las dat de communicatie in het gezin een grote rol speelt en dat klachten van kinderen met een depressie af hangen van de mate waarin ze zich ondersteund voelen. Als ouder is het eng om te horen wat voor grote invloed jij hebt op het welzijn van je kind. Toen ik mijn ouders voor dit artikel vroeg of ze zich weleens verantwoordelijk hebben gevoeld voor mijn depressie vertelde ze mij dat ze zich allebei weleens schuldig hebben gevoeld. Dit had dan te maken met hun scheiding. Een levensgebeurtenis, die ik hun geen van beide kwalijk neem en voor mij ook absoluut niet de reden is dat ik depressief ben geworden. Ik snap dat je als ouder je kind wil beschermen voor de hardheid van de realiteit. Want als je kind ongelukkig is, dan wil je alles doen om het te behoeden voor meer narigheid.

Ga je kind niet meer beschermen dan nodig is. Wanneer je teveel beschermd wordt door je ouders kan het zijn dat je als kind een soort van ‘slachtofferrol’ gaat aannemen. Persoonlijk vond ik het fijn dat mijn ouders betrokken en geïnteresseerd waren. Wanneer ik wilde praten over mijn therapie dan kon dat. En wanneer ik dat niet wilde, dan kon dat ook. Wanneer ze mij stimuleerde om dingen te gaan doen die ik spannend vond, of die ik eerst leuk vond, vond ik het erg eng om dat te gaan doen. Dit waren grote uitdagingen. Achteraf weet ik dat dit een goede manier was om kleine stapjes te zetten.

Angsten van ouder
Ik snap dat mijn ouders ook angsten hadden wat betreft mijn depressie. En ik denk dat het belangrijkis dat je als ouder deze angsten onder controle kan houden door middel van te praten met een hulpverlener, je partner of vrienden. Wanneer je de angsten met je kind deelt kan het alleen maar averechts werken. Zeg dus niet: ‘Het is voor mij óók heel erg dat je depressief bent’.”

Foto depressief meisje van Shutterstock.

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).