Mannen die geen luiers verschonen…

Mannen die geen luiers verschonen… zijn die er eigenlijk nog? Je hoort wel eens van die verhalen van vroeger over vaders die er simpelweg niet aan begonnen. Ongeacht of het nu om een poep- of plasluier ging ze vertikten het om hun baby te voorzien van een schone ‘broek’. Kun je dat voorstellen?

Nu ik twee weken moeder ben, vliegen de vieze Pampers me ook om de oren. Overdag sta ik er inderdaad alleen voor, maar als mijn lief thuis is dan aarzelt hij geen moment. Vliegensvlug heeft ons ventje dan weer een kersvers exemplaar om, zodat hij tevreden kan beginnen aan een flesje. Nee, hier dus geen weigerende man, maar een zorgzame vader die met liefde – en een lach op zijn gezicht – weer van voor af aan begint als er direct na het verschonen weer een poepluier wordt gecreëerd.

Ik kan het me ook niet voorstellen dat ik het als vrouw goed zou vinden dat mijn man geen luiers zou verschonen. Okay, dat je niet op het verzoek in gaat als bezoek vraagt of jij anders de luier van hun zoon of dochter wil verschonen – ‘om te oefenen’ zoals ze dat zo mooi tegen kinderlozen en twijfelaars kunnen zeggen – begrijp ik maar al te goed. Maar als het je eigen kind betreft? Jouw vlees en bloed… dan doe je dat toch gewoon? Ja, zo’n poepbroek stinkt – ook van je eigen kind – maar ruik jij zelf naar lelietjes van dalen als je een grote boodschap doet?

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).