Voetbalmoeder of shoppingqueen – krijgt TwijfelMoeder jongen of meisje?

Sta ik over een paar jaar schreeuwend langs de zijlijn als fanatieke voetbalmoeder of gaan we als je ouder bent als fanatieke shoppingqueens alle leuke winkeltjes langs? Wie mij persoonlijk kent, weet wat het beste bij mij past. Maar daar heb je helemaal geen invloed op. Vandaag het antwoord op de vraag: krijgt TwijfelMoeder een jongen of een meisje…

Waar ik altijd een voorkeur voor jongens heb gehad – ik ben nu eenmaal niet zo’n zoetsappig type dat uitkijkt naar het maken van de leukste kapsels en schattige jurkjes uitzoekt – maak ik me er richting de 20-weken echo steeds minder druk om. Het is allebei goed. In ons huishouden is de wens ook in balans; papa wil een dochter, moeder een zoon. Één van ons krijgt gelijk, dus er zal helemaal geen sprake zijn van teleurstelling. We gunnen elkaar namelijk alles.

Gezondheid is zoveel belangrijker; daar zijn wij ook altijd heel open in geweest. Wij willen dan ook weten hoe het er voor staat op dat gebied met ons kindje. Tijdens de 20-weken echo wordt dan gekeken of er lichamelijke afwijkingen zijn. Denk aan een waterhoofd, open ruggetje, open schedel, hartafwijkingen, een breuk of gat in het middenrif, een breuk of gat in de buikwand, afwezigheid of afwijking van de nieren en botten, afwijkingen van armen of benen. Ook wordt onderzocht of het kind goed groeit en of er voldoende vruchtwater is. Kortom: erg spannend. Op de site van het RIVM wordt dan ook gemeld dat dit echt geen pretecho is waar het alleen om de geslachtsbepaling draait.

In de nacht voor het onderzoek beginnen de zenuwen dan ook echt door mijn lijf te gieren. Dat wordt niet minder als we iets langer dan gebruikelijk in de wachtkamer mogen blijven zitten. Mijn lief en ik hebben het over het geslacht: wat zou het worden. Voor beide hebben we al een naam waar we achterstaan, dus dat wordt geen probleem. Ik geef aan dat ik stiekem toch hoop dat het een jongetje is, maar dat het heel goed een meisje kan zijn. Ik heb vannacht namelijk zo duidelijk dat gevoel gehad. En weet je: ik maakte me er helemaal niet druk om. Ik zag mezelf al haar haren invlechten en richting balletles rijden. Nee, dat zou ik ook gewoon doen. Want zeg nou zelf: als vrouw kun je je natuurlijk ook heel goed in een dochter verplaatsen. Je weet tenslotte als geen ander hoe je zelf was.

Tijdens het onderzoek, waarbij er een studente meekijkt, gaat de echoscopiste alle organen langs. Het babytje doet het geweldig en we krijgen ontzettend veel uitleg. Heerlijk zo’n studente erbij. Waar het namelijk de eerste keer voor mij allemaal niet heel duidelijk was, zien we nu echt de beentjes, voetjes, longen en ga zo maar door. Het hartje bonst vrolijk, dus wij zijn bij iedere slag en iedere check weer meer gerustgesteld. Dit gaat goed. En dat geslacht…

Daar wordt opeens naar geïnformeerd: willen we het weten. Ja, natuurlijk! Nou, volgens de dame is er geen twijfel mogelijk. Het wordt een jongetje! Een klein ventje waar we allebei dolblij mee zijn. Op de terugweg dromen we van hoe hij gaat zijn. Wordt het net zo’n kleine rebel als z’n vader, die nergens bang voor is. Of toch een rustig mannetje dat toch wel wat weg heeft van z’n moeder. We gaan het zien…

Alle columns van TwijfelMoeder lezen, klik dan hier. Ik heb ze in chronologische volgorde voor je op een rijtje gezet.

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).