Wereldlichtjesdag: vergeet ze nooit

Wereldlichtjesdag staat iedere tweede zondag in december op de agenda. Als je deze dag nog niet kent, dan denk je misschien nog aan iets gezelligs. De wereld wordt zo na Sinterklaas tenslotte omgetoverd in een prachtig verlichte bol met al die kerstlampjes die nu te voorschijn komen. Maar op Wereldlichtjesdag gaat het ergens anders over; dan staan we om 19.00 uur even stil bij alle kinderen die ons te vroeg ontnomen zijn. Over de hele wereld steken mensen kaarsjes aan ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Kinderen die nooit vergeten worden.

Want of het nu gaat om een kindje dat je tijdens de zwangerschap bent verloren, om een pasgeboren baby waar jullie maar even van mochten genieten, een kindje dat jullie op latere leeftijd door een ziekte of noodlottig ongeval is ontnomen of om een volwassen kind – op Wereldlichtjesdag gaat er een golf van licht over de aarde voor al deze kinderen. Of je ze nu pas heel kort of al tientallen jaren mist; het maakt niet uit. Op deze dag mag jij – ongeacht of je nu vader, moeder, broer, zus, opa, oma, oom, tante, leerkracht of gewoon een lieve vriend bent – bij jouw zo gemiste kindje stil staan.

Vandaag denk ik aan de mensen uit mijn omgeving die veel te vroeg afscheid hebben moeten nemen van zo’n prachtig persoon die de hun wereld extra glans gaf. Hun ster die de aarde verlicht op een heldere dag. Aan die vrolijke krullenbol die door een noodlottig ongeval nooit van z’n studententijd heeft mogen genieten. Aan dat kleine meisje waar al in haar moeders buik afscheid van moest worden genomen. Nu ik zelf de schopjes voel, voel dat je gewoon al een mini-mensje bent dat het liefste salto’s maakt, kan ik me beter voorstellen hoe pijnlijk dat moet zijn. Dan zijn mijn gedachten ook bij die opa en oma, die veertig weken lang genoten van het idee dat ze snel hun kleinkind in de armen konden nemen. Trots zijn op hun dochter, die zich vanaf dat moment ook mama mocht noemen. Waar anders vreugdetranen vloeien, vloeiden ze nu van verdriet. Wat is het toch oneerlijk!

Afscheid nemen van je meest dierbare bezig, moet zo verschrikkelijk zijn om mee te maken. Ik probeer maar niet al te veel stil te staan bij wat er kan gebeuren. Te genieten van ieder moment dat we nu al hebben. Meteen een gil te geven richting je vader als je weer ijverig begint te schoppen. En hij dus trots kan tweeten dat hij je nu ook gevoeld heeft. Juist nu ik zwanger ben, besef ik me dat je als ouders ook ontzettend kwetsbaar bent. Daarom vind ik zo’n initiatief als Wereldlichtjesdag prachtig. We mogen ze namelijk nooit vergeten.

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).