Wat heb ik een zorgzame man

Meedoen aan de Nijmeegse Vierdaagse is een flinke beproeving. Niet alleen voor je lichaam, maar ook voor je omgeving. Ondanks dat mijn man geen vrij had genomen, stond hij de hele week aan mijn zijde. Niet langs de kant van de weg. Nee, hij was er op de momenten die Vierdaagse-buitenstaanders nooit zien.

Als de wekker klinkt om half vier ’s ochtends – of half vijf, afhankelijk van de start – dan staat hij mee op. De eerste dag is er nog niets aan de hand, dus hij kan er snel terug in. De dagen daarna begint zijn taak als Dokter Bernhard*. Verzorging van blaren en andere wonden. Hij helpt me bij het aantrekken van mijn wandelsokken en -schoenen, omdat dat door de blaren een hele pijnlijke aangelegenheid is. Natuurlijk strikt hij daarna de veters meteen. Zeuren, doet hij niet. Zou je wel verwachten, want ik begin al aardig te panieken, want we moeten zo richting station. Om tien over vier (of vijf) brengt hij me naar het station.

’s Middags als ik de finish heb gehaald, bel ik hem vervolgens of hij me toch niet in Nijmegen kan ophalen. En jawel hoor: hij onderbreekt zijn thuiswerkdag om mij achter de Wedren op te halen. Een collegaatje elders afzetten? Geen probleem. Taxi M rijdt lachend rond, terwijl hij eigenlijk niet goed wordt van de geur van de natte doek die al de hele dag in mijn nek ligt.

Gelukkig zorgt moeders deze week voor het eten, dus mijn lief kan zijn doktersjas weer aan. Even een korte blareninspectie. Er wordt voor het eten nog niets geprikt of afgeplakt. Nee, eerst gaan we een rondje fietsen om zo spierpijn tegen te gaan (wondermiddel!). Na het eten ga ik snel onder de douche. De pauze van Dokter Bernhard zit er dan ook weer op. Blaren prikken, pleisters plakken, crème smeren – het zit allemaal in zijn takenpakket. Ik duik vervolgens onder de wol, terwijl hij mijn ouders – die bij ons logeren – gaat vermaken.

En ik? Ik realiseer me dat hij ook zo voor een kindje zal zorgen. Hij zal niet zeuren als hij aan het werk wordt gezet. Zelfs niet als dat diep in de nacht is, terwijl hij de volgende ochtend weer vroeg op moet. Dat deed hij nu namelijk ook voor mij. Volgens hem is dat heel normaal. Mijn moeder is in haar nopjes met zo’n schoonzoon, want zij weet wel beter. Met zo’n man heb ik echt de hoofdprijs gewonnen.

*guilty pleasure-linkje

Twijfel jij over je kinderwens?

Lees mijn boek De Twijfelmoeder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief (en krijg als eerste een seintje als de nieuwe interview-serie online gaat).
In gesprek met een professional over je twijfels? Plan direct een afspraak in of mail voor mogelijkheden in avond / weekend.
Kom bij de Facebook-groep Twijfel over kinderwens (of ga naar de groep voor mannen).