‘Op sommige momenten ben ik een wrak’

Waar andere meisjes uit haar klas droomden over mama worden en over trouwen, was de 37-jarige Saskia een jongensmeisje. Over haar kinderwens heeft ze dan ook lange tijd getwijfeld. Haar gevoel is gekanteld, maar de komst van een kindje laat nog op zich wachten. “We zitten nu midden in de onderzoeken.”

“Tot ik in 2005 mijn huidige vriend tegenkwam was ik niet met kinderen bezig. Ik snapte nooit waarom iedereen zo graag een gezin wilde, dat trok me totaal niet. Ik had een veel te leuk leven om me zo vast te leggen. Ook nadat wij een relatie kregen was het de eerste jaren geen onderwerp van gesprek, we hadden het er wel eens over, maar dachten allebei: ooit, misschien, en zo niet, dan niet. Heel luchtig.

Drie jaar geleden kwam er een natuurlijk moment om erover te praten: ik kwam op een keerpunt qua werk, toen hadden we er de eerste gesprekken over. We twijfelden allebei, we maakten mooie reizen, hadden veel vrijheid en een leuke relatie. Die vrijheid – dat is nogal wat om op te geven. En in mijn omgeving zag ik ook moeders behoorlijk worstelen met het moederschap. Niet bepaald een roze wolk dus.

Toch ging het heel langzaam kantelen. Mijn lief is beslist mijn grote liefde, hij zou de ideale vader zijn. Vriendinnen kregen miskramen en ik werd heel verdrietig van het idee dat het bij ons niet zou lukken.

Bijna twee jaar geleden besloten we dat we met de pil gingen stoppen. En zelfs daarna twijfelde ik soms nog wel. De eerste keren dat ik gewoon ongesteld werd, deed het me niet zo veel. Maar naarmate het langer duurde werd ik steeds onzekerder: waren we wel gezond?

Toen er na een halfjaar nog niets was gebeurd, begon ik me zorgen te maken. Uiteindelijk zijn we een jaar later naar de huisarts gestapt. We zitten nu midden in de onderzoeken.

In eerste instantie wist niemand dat we ‘bezig’ waren. Ik vond het te privé om te delen. Maar naarmate het langer duurde heb ik het wel aan een paar mensen verteld. Het hoeft beslist niet aan de grote klok, ook nu niet. Ik kies mijn mensen zorgvuldig. Het is fijn om bij iemand te kunnen uithuilen na het zoveelste ziekenhuisbezoek. Maar ik moet er niet aan denken dat iedereen het zou weten. Dan zou elk gesprek daarover gaan en daar heb ik helemaal geen behoefte aan.

We hebben wel besloten dat, als het definitief niet lukt, we daar gewoon open over zullen zijn. Dat we bij lollige en bijdehante opmerkingen gewoon eerlijk zeggen dat we geen kinderen kunnen krijgen. Ik heb geen zin om mezelf in te houden om de ander te sparen, laat iemand anders zich maar eens ongemakkelijk voelen. Dat zal ze leren om zo ondoordacht te doen over dingen die ze geen bal aangaan. Hoe goedbedoeld ook.

Ik ben gek op kinderen, en mijn vriend ook, en situaties waar veel kinderen zijn, zijn soms wel moeilijk. En ik merk dat ik vaak bij voorbaat al denk, als ik naar een verjaardag of zo ga: als er maar niet naar gevraagd wordt. Want hoe ik me voel wisselt per dag, per moment. Soms ben ik heel stoer en nuchter: ik heb niet voor niets zo lang getwijfeld. Op andere momenten ben ik een wrak. Meestal gaat het wel aardig.

Laatst kwam ik een schoolvriendinnetje van vroeger tegen met wie ik nu geen contact meer heb. Zij vertelde lachend dat ze helemaal geen kinderen wilde en er nu drie heeft. Ik lachte met haar mee, maar toen we even later uit elkaar gingen was ik woedend.”

Twijfel jij, dan heeft Saskia nog een tip:
‘Ik heb niet de wijsheid in pacht, maar ik denk dat het wel zo is dat je niet voor niets twijfelt. Dus laat je twijfels er gewoon ‘zijn’ en wees er eerlijk over.’

Interview: Patricia de Ryck.

Twijfel jij over je kinderwens?

juli 1, 2014 /