Als je van je ex je kind niet meer mag zien…

TwijfelMoeder heeft de 22-jarige Rene gesproken. Geen twijfelende vrouw, maar een jonge vader die zijn kind niet meer mag zien. Dat brengt naast veel verdriet ook twijfels met zich mee. Hoe is het om een vader te zijn, die eigenlijk geen vader kan zijn?

“Ik heb samen met mijn ex-vriendin een zoontje. We hebben bewust voor een kind gekozen. In de periode dat zij zwanger was, is zij bij mij weg gegaan. Na de bevalling is ze weer bij mij teruggekomen, omdat ze me miste. Daarnaast miste ze een vader voor Jayson. We zijn toen ongeveer weer een halfjaar samen geweest. In deze periode wilde ik dolgraag mijn zoon erkennen, omdat ik dat niet heb kunnen doen toen hij geboren werd. Dit mocht ik niet van haar.

Wij kregen na ongeveer een half jaar een meningsverschil. Daarop heeft mijn ex besloten dat ze niet meer met mij verder wilde en dat ik mijn zoon niet meer te zien krijg. Ik ben toen naar het Juridisch Loket geweest voor informatie. Omdat ik hem niet heb erkend, heb ik geen poot om op te staan. Ik ben zelfs nog aan de deur geweest met een bos rozen en een kaartje om te vragen of er een omgangsregeling te treffen valt. Er deed niemand open en vervolgens stond de politie achter me. Die had ze gebeld.”

Hoe is dit voor jou?
“Het is voor mij heel zwaar en vooral pijnlijk. Ik heb in de periode dat ze weer bij mij terug was toch een soort van band met mijn zoon opgebouwd. Ik denk elke seconde van de dag aan hem. Ik heb zelfs een tattoo laten zetten van zijn naam op mijn arm. De pijn die ik voel is zo enorm. Ik kreeg de eerste twee weken zelfs geen hap door mijn keel. Daar heb ik nu nog moeite mee. In de afgelopen periode ben ik dan ook zo’n twintig kilo afgevallen.”

Hoe denk je over een nieuwe relatie?
“Ik weet gewoon niet meer of ik een vrouw wel kan vertrouwen. Natuurlijk weet ik dat ze niet allemaal zo zijn. Toch twijfel ik daar veel over. Het doet echt veel met me.”

Hoe probeer je hiermee om te gaan?
“Elke dag probeer ik mij ding te doen; gewoon naar mijn werk gaan enzo. Makkelijk is dat niet, want ik kom voor mijn werk bij mensen thuis en dan tref je zo nu en dan dus een baby’tje aan. Ik zou dan het liefst willen vragen of ik hem of haar even vast mag houden, maar dat kan natuurlijk niet. Mijn ogen worden dan waterig. Op zo’n moment loop ik snel naar de vrachtwagen om even ‘iets’ te pakken.”

Heb je op dit moment een kinderwens?
“Nu ben ik absoluut een twijfelvader. Als ik weer een vriendin krijg, die kinderen wil, dan weet ik niet wat ik zal zeggen. Ik zal dan hoe dan ook mijn zoon voor me zien en de angst hebben dat ik het hele verhaal nog eens mee moet maken.”

Ben je een ander mens geworden door het vaderschap?
“Absoluut. Uitgaan doe ik bijna niet meer, omdat ik geld wil sparen zodat ik een advocaat kan betalen om enigszins iets te kunnen regelen via een rechter. Sinds de geboorte van mijn zoon voel ik me ook heel anders. Nu ben ik zelf geen ‘kind’ meer, omdat je heel veel verantwoording krijgt.”

Bang dat je je kind nooit meer mag zien?
“Heel erg. Haar haat naar mij is zo enorm dat ze mij een aangetekende brief heeft gestuurd via de politie. Daar staat in dat ik niet in de straat mag komen, geen contact mag zoeken via sms, WhatsApp, Facebook enzovoort. Als ik haar bijvoorbeeld in de stad tegenkom dan moet ik haar ontwijken. Doe ik één van deze dingen dan wordt de politie gebeld en kan ik mee naar bureau. Kortom ik kan mijn zoon in het openbaar niet zien.”

Hoe kijk jij naar de toekomst?
“Ik blijf wachten tot de dag dat mijn deurbel gaat en dat er een jongetje staat, die vraagt: ‘Ben jij mijn vader?’ Wachten duurt lang, maar ik sta positief in het leven. Ooit zal ik een mooi bericht krijgen.”

Interview: Chantal Bolleman.

Twijfel jij over je kinderwens?

maart 7, 2014 /